Triathlon Almere

Triathlon Almere, een ultieme uitdaging.
Na een voorbereiding van ca. 1 jaar kan ik 14 september van start op de hele triathlon in Almere. Eerst 3,8 km zwemmen, dan 180 km fietsen en tot slot nog een marathon (42 km) hardlopen. Ik ben net onder de 12 uur gefinisht. Wat een euforie om dan over de eindstreep te komen. Hieronder mijn verhaal.

Zwemmen
Om kwart voor acht klinkt het kanonschot en dan beginnen alle 800 deelnemers in het Weerwater aan het zwemonderdeel. Het water voelt ijskoud aan, maar het wetsuit houdt mijn lijf wel warm. In het begin is het heel druk in het water. Iedereen wil de kortste weg naar de eerste boei. Af en toe krijg je een klap op je rug of op je hoofd. Soms raak je geen water met je slag, maar slechts een lijf. Gelukkig wordt het na de eerste boei minder druk en kan ik in een rustige slag komen. Lange slagen in een egaal tempo om zoveel mogelijk water "te pakken" en jezelf vooruit te stuwen. In totaal moeten er 2 rondjes gezwommen worden in het Weerwater. Na 1 uur en 25 minuten kom ik uit het water en haast me naar de wisselzone.

Fietsen
In de wisselzone trek ik snel m'n wetsuit uit en fietskleding aan. Dan begin ik aan de fietstocht van 180 km. Dat zijn 2 rondjes van Almere via de Oostvaarderdijk naar Lelystad en dan door de polder weer terug. Het weer is gunstig, lekker warm en weinig wind, althans voor polderbegrippen. Het is noodzakelijk om op de fiets zo veel mogelijk te eten. Ik heb geen trek, maar werk toch 2 witte bolletjes met jam, 2 stroopwafels en diverse gels en energierepen maar binnen. Elke 30 km is er een verversingspost waar nieuwe bidonnen met sportdrank en water worden aangeboden. Ik heb het zwaar op de fiets en kan mijn cadans niet goed vinden. Als ik op het ligstuur lig krijg ik last van mijn rug, maar rechtop vang ik meer wind. Na 180 km ben ik helemaal kapot, alles doet mij zeer. Met veel moeite stap ik van de fiets af en zwalk weer naar de wisselzone.

Lopen
Fietskleding uit en loopkleding aan. Het is meteen wel weer een lekker gevoel om gewoon rechtop te lopen. Geen last meer van de rug en de pijn is vrijwel verdwenen. Het loopparcours bestaat uit 6 rondjes van 7 km. De eerste 2 rondjes gaan heel gemakkelijk. Ik ga veel te hard in het begin en in de daarop volgende rondjes wordt het steeds lastiger. Bij elke drinkpost drink ik een beker cola, verder niets. Dit geeft mij voldoende energie om door te lopen. Alleen willen mijn benen niet meer de laatste 2 rondjes. Ik besluit om bij elke drinkpost even te wandelen en rustig mijn beker cola op de drinken. Dan het laatste rondje, oei oei oei wat zwaar. Met weinig souplesse, maar met veel karakter loop ik door. Mijn eindtijd net onder de beoogde 12 uur in 11 uur 49 minuten en 30 seconden.

Na afloop
Wat een heerlijk gevoel om over de finish te komen en je medaille in ontvangst te nemen.  Direct daarna komt een enorm gevoel van vermoeidheid over je heen. Lopen kost opeens zoveel moeite, terwijl je net nog vrolijk over de finishlijn danste. In de finishruimte vraag ik eerst om een bouillon, heerlijk dat zout. Dan door naar de douche en massage. Mijn bovenbenen staan nog steeds op springen. Langzaam dringt het besef door dat het weer gelukt is. Nu lekker nagenieten en herstellen van de gigantische inspanning. 

Henk Passies
Media
  • UNADJUSTEDNONRAW_thumb_574
  • web-CAAD2021
  • web-CAAC2097
  • web-CAAG10120
  • web-CAAJ9166
  • web-CAAM1757
  • UNADJUSTEDNONRAW_thumb_573
  • web-CAAR1290
  • web-CAAZ0529
  • web-CAAU2145
  • UNADJUSTEDNONRAW_thumb_577